Hoge Raad bekrachtigt nieuwe wending in rechtspraak bij ontslag op staande voet

De Hoge Raad heeft vandaag een bijzonder arrest gewezen over de verplichting tot loondoorbetaling na een in hoger beroep vernietigd ontslag op staande voet. Het is de eerste keer dat de Hoge Raad zich hier onder de Wet Werk en Zekerheid over uitlaat.

Ontslag op staande voet wegens diefstal
In deze zaak stond centraal een werknemer die op 7 oktober 2015 op staande voet werd ontslagen wegens diefstal van drie boeken. In eerste aanleg vernietigde de kantonrechter dit ontslag op staande voet omdat de dringende reden niet kon worden bewezen. Ook al liet de werkgever de werknemer niet meer toe tot het werk, het loon moest worden doorbetaald.

Hoger beroep
In hoger beroep werd de werkgever bijgestaan door advocaten Robert Jan Dil en Guus Lemmen van CMS. Het Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelde dat de kantonrechter het ontslag op staande voet ten onrechte had vernietigd. Onder de Wet Werk en Zekerheid betekent dat echter niet dat het loon vanaf ontslagdatum van rechtswege terugbetaald moet worden. De werknemer behoudt recht op het loon tot aan de datum die het Hof in de toekomst moest vaststellen, in dit geval werd dat 31 mei 2017.

CMS heeft namens de werkgever met succes betoogd, dat het feit dat de werknemer vanaf 7 oktober 2015 niet meer heeft gewerkt, een omstandigheid is die voor zijn rekening komt en dat de werknemer over die periode geen recht heeft op loon. De werknemer moet al het betaalde loon terugbetalen. Het Hof Arnhem-Leeuwarden ging mee in dit betoog. Dit resulteerde in een nieuwe wending in de rechtspraak.

Lees hierover meer in het bericht 'CMS creëert novum in hoger beroep bij ontslag op staande voet'.

Cassatieverzoek afgewezen
De Hoge Raad heeft het cassatieverzoek van de werknemer, bijgestaan door prof. Stefan Sagel (advocaat bij De Brauw Blackstone Westbroek), verworpen. De Hoge Raad geeft in zijn arrest een toelichting op de verschillende situaties die zich kunnen voordoen wanneer het Hof oordeelt dat het ontslag op staande voet terecht is gegeven. Het uitgangspunt blijft daarbij echter dat na een terecht ontslag op staande voet, de oorzaak van het niet verrichten van werk in redelijkheid niet voor rekening van de werkgever dient te komen. De Hoge Raad liet het arrest van het Hof dan ook in stand.

Het arrest van de Hoge Raad is hier na te lezen.