Passende arbeid kan bedongen arbeid worden!

In geval van arbeidsongeschiktheid van een werknemer hebben zowel werkgever als werknemer re-integratieverplichtingen. Indien de werknemer niet meer zijn eigen werk (de bedongen arbeid) kan verrichten, dan dient de werkgever te zoeken naar passende arbeid. Onder omstandigheden kan echter de passende arbeid de bedongen arbeid worden, met alle (financiële) gevolgen van dien.

Passende arbeid
Een arbeidsongeschikte kan in het kader van zijn reïntegratie andere werkzaamheden verrichten dan zijn eigen werkzaamheden. Hij verricht dan passende werkzaamheden. Indien hij tijdens deze werkzaamheden opnieuw ziek uitvalt ontstaat er geen nieuwe loondoorbetalingsverplichting van 104 weken voor de werkgever. De werknemer is immers nog steeds arbeidsongeschikt. Zodra de passende arbeid de bedongen arbeid wordt ontstaat echter wel een nieuwe loondoorbetalingsverplichting voor de werkgever.

Soms is het niet duidelijk of de passende arbeid de bedongen arbeid is geworden. Als werkgever en werknemer uitdrukkelijk overeen komen dat de passende arbeid de bedongen arbeid wordt, bestaat er geen onduidelijkheid. Discussies ontstaan echter indien er sprake is van een stilzwijgende wijziging. Wanneer mag een werknemer er gerechtvaardigd op vertrouwen dat de passende arbeid de bedongen arbeid is geworden?
In een aantal recente uitspraken heeft de rechter geoordeeld over deze vraag.

Passende arbeid wordt bedongen arbeid
In een recente uitspraak van de kantonrechter Utrecht adviseerde een arbeidsdeskundige de werkplek van een sinds 2006 arbeidsongeschikte werkneemster aan te passen en sommige werkzaamheden te laten vervallen. Partijen hebben dit advies gevolgd en de werkneemster reïntegreert vanaf december 2008 in de aangepaste functie. In februari 2010 meldt de werkneemster zich opnieuw ziek. De werkgever staakt de loondoorbetaling. Volgens de werkgever is de passende arbeid niet de bedongen arbeid geworden.

De kantonrechter wijst de loonvordering van de werkneemster toe. De kantonrechter oordeelt dat uit niets blijkt dat het streven van partijen is gericht op hervatting van het gedeelte van de werkzaamheden waarvoor de werkneemster in 2008 niet geschikt werd geacht.
De werkgever voert nog aan dat de passende arbeid niet de bedongen arbeid is geworden omdat slechts 7,5% van de oorspronkelijke taken van de werkneemster zijn vervallen. Dit is een zo geringe aanpassing dat daaruit niet kan volgen dat de bedongen arbeid is gewijzigd.
Volgens de kantonrechter gaat dit verweer niet op. Nu partijen in overleg met de arbeidsdeskundige met betrekking tot aanpassing van de werkzaamheden duidelijke afspraken hebben gemaakt doet niet ter zake in welke mate de werkzaamheden zijn gewijzigd.
Aangezien werkneemster het aangepaste eigen werk gedurende 15 maanden heeft verricht en de aard en omvang daarvan niet tussen partijen in discussie is geweest, is aan vereisten voor het recht op loondoorbetaling voldaan. De passende arbeid is de bedongen arbeid geworden. De kantonrechter wijst de vordering tot loondoorbetaling toe, voor de werkgever is een nieuwe loondoorbetalingsperiode van 104 weken ontstaan.

Passende arbeid wordt geen bedongen arbeid
In een andere uitspraak van de kantonrechter Utrecht trad een werkneemster in dienst in de functie van medewerkster klantenservice. Op een gegeven ogenblik wordt zij medewerkster Sales Support. Nadat zij arbeidsongeschikt wordt, reïntegreert zij in de functie van medewerkster klantenservice. Op een gegeven ogenblik wordt zij hersteld verklaard. Volgens de arbeidsdeskundige ten onrechte omdat werkneemster enkel de oude functie en niet haar bedongen arbeid opnieuw verrichtte. De kantonrechter oordeelt dat het enkele feit dat de werkgever werkneemster hersteld heeft gemeld alsmede enige tijd zelf ook in de veronderstelling was dat werkneemster hersteld was, de passende arbeid nog geen nieuw bedongen arbeid maakt.

Conclusie
Als de werknemer gedurende enige tijd passende werkzaamheden verricht en de werkgever doet geen moeite om de werknemer in zijn oorspronkelijke functie te reïntegreren, dan kan de passende arbeid de bedongen arbeid zijn geworden. Het enkele feit dat de werknemer hersteld is verklaard is onvoldoende om aan te nemen dat de passende arbeid de bedongen arbeid is geworden.
Indien een werkgever wil voorkomen dat de passende werkzaamheden de bedongen werkzaamheden worden, dan zal hij energie moeten blijven steken in het re-integratietraject van de werknemer. Het is daarom belangrijk dat de werkgever blijft communiceren naar de werknemer dat de inspanning nog steeds is gericht op terugkeer in de oorspronkelijke functie. Als de werkgever geen energie meer steekt in het re-integratietraject dan bestaat het risico dat de passende arbeid de bedongen arbeid is geworden en weer een loondoorbetalingsverplichting van 104 weken ontstaat.