Banking & Finance

A. Mortgages 1. Can security be granted to a foreign lender? Yes, a mortgage can be granted to a foreign lender. 2. Can lenders take a mortgage over land and buildings on the land? Yes, lenders can take...

In maart 2024 heeft de Autoriteit Financiële Markten (''AFM'') de ''Interpretatie Groeps­ver­ze­ke­rin­gen'' (de ''In­ter­pre­ta­tie'') gepubliceerd. In deze Interpretatie verduidelijkt de AFM wanneer een zogenoemde ''­groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer'' van een groeps­ver­ze­ke­ring kwalificeert als bemiddelaar in verzekeringen en daarmee in principe ver­gun­ning­plich­tig is. In dit artikel bespreken we de hoofdpunten van deze Interpretatie. Een groeps­ver­ze­ke­ring is kort gezegd een tussen een verzekeraar en verzekeringnemer gesloten ver­ze­ke­rings­over­een­komst, waarbij de verzekeringnemer deze ver­ze­ke­rings­over­een­komst niet voor zichzelf sluit, maar ten behoeve van bepaalde derden die zich al dan niet op vrijwillige basis aansluiten bij de ver­ze­ke­rings­over­een­komst. De verzekeringnemer wordt in dit verband veelal aangeduid als de ''­groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer'' en de derden die zich aansluiten als de ''individuele verzekerden''. De AFM noemt als voorbeeld van een structuur met een groeps­ver­ze­ke­ring een verhuisbedrijf die aan klanten de mogelijkheid biedt om een verzekering af te sluiten tegen schade aan de inboedel. De Interpretatie van de AFM volgt op een uitspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie (''HvJ EU'') van 29 september 2022. Kort gezegd oordeelde het HvJ EU in deze uitspraak dat een groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer onder bepaalde voorwaarden als een bemiddelaar in verzekeringen kwalificeert waarvoor in beginsel een vergunningplicht geldt. In de Interpretatie zoekt de AFM aansluiting bij deze voorwaarden en biedt zij duidelijkheid over de vergunningplicht bij groeps­ver­ze­ke­rin­gen voor de Nederlandse praktijk. De Interpretatie In de Interpretatie geeft de AFM aan dat een groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer kwalificeert als bemiddelaar in verzekeringen indien aan de volgende twee voorwaarden is voldaan:de individuele verzekerde heeft een keu­ze­mo­ge­lijk­heid; ende groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer ontvangt een vergoeding. Keu­ze­mo­ge­lijk­heid Met betrekking tot de eerste voorwaarde is van belang of er sprake is van een zogeheten automatische of een niet-au­to­ma­ti­sche toetreding van de individuele verzekerden tot de groeps­ver­ze­ke­ring. Van een ''automatische toetreding'' tot een groeps­ver­ze­ke­ring is sprake indien de individuele verzekerden geen keu­ze­mo­ge­lijk­heid hebben. Van ''geen keu­ze­mo­ge­lijk­heid'' is sprake als aan de volgende cumulatieve elementen wordt voldaan. De individuele verzekerden hebben:geen keuze voor een bepaalde dekking;geen keuze voor een bepaald verzekerd bedrag;geen keuze tussen verschillende polissen; engeen keuze voor een aan­bie­der/ver­ze­ke­raar. Is aan één of meer van de hiervoor genoemde cumulatieve elementen niet voldaan, dan is sprake van een niet-au­to­ma­ti­sche toetreding van de individuele verzekerden tot de groeps­ver­ze­ke­ring en daarom van een keu­ze­mo­ge­lijk­heid. Indien wel aan alle hiervoor genoemde cumulatieve elementen is voldaan, kwalificeert de groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer naar het oordeel van de AFM niet als bemiddelaar. Voorwaarde hiervoor is wel dat geen sprake mag zijn van het vervullen van een adviserende rol door de groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer ten opzichte van de individuele verzekerden. Als voorbeeld van een groeps­ver­ze­ke­ring zonder keu­ze­mo­ge­lijk­heid noemt de AFM een on­ge­val­len­ver­ze­ke­ring die een school of sportvereniging afsluit ten behoeve van hun leerlingen of leden, waarbij de leerlingen en leden automatisch verzekerd zijn onder de on­ge­val­len­ver­ze­ke­ring. Vergoeding Met betrekking tot de tweede voorwaarde om te kwalificeren als bemiddelaar in verzekeringen, is van belang of de groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer een vergoeding ontvangt. Met ''vergoeding'' bedoelt de AFM dat de groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer daadwerkelijk een financieel voordeel behaalt. Het uitsluitend doorberekenen van de premie en (ad­mi­ni­stra­tie)kos­ten door de groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer wordt daarom door de AFM niet gezien als vergoeding in dit verband. Vergunningplicht en vrijstelling Indien voldaan is aan de voorwaarden met betrekking tot de keu­ze­mo­ge­lijk­heid en de vergoeding, kwalificeert de groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer als bemiddelaar in verzekeringen. De AFM verduidelijkt echter in haar Interpretatie dat niet in alle gevallen waarin een groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer kwalificeert als bemiddelaar, sprake is van een ver­gun­ning­plicht. De AFM wijst in dit verband op de vrijstelling voor de zogenoemde ''­ne­ven­ver­ze­ke­rings­tus­sen­per­so­nen'' zoals geregeld in artikel 7 van de Vrij­stel­lings­re­ge­ling Wft. Dit artikel kent onder bepaalde voorwaarden een vrijstelling van de vergunningplicht en een groot deel van de ge­drags­ver­plich­tin­gen uit de Wet op het financieel toezicht voor ne­ven­ver­ze­ke­rings­tus­sen­per­so­nen. Dit zijn partijen die een andere hoofd­be­roeps­werk­zaam­heid hebben dan bemiddelen in verzekeringen, zoals fietsenzaken, au­to­ver­huur­be­drij­ven, verkopers van mobiele telefoons en reisbureaus die naast hun hoofdactiviteit ook bemiddelen in verzekeringen. De voorwaarden voor deze vrijstelling zijn kort gezegd dat de verzekering het risico moet dekken van een defect, verlies of beschadiging van een geleverde zaak of het niet-gebruik van een verleende dienst. Verder mag de premie niet hoger zijn dan € 600 per jaar, of € 200 per persoon per jaar als de verzekering een aanvulling betreft op een dienst met een duur van maximaal drie maanden. De AFM geeft aan dat een groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mer zich op deze vrijstelling kan beroepen als aangetoond kan worden dat per individuele verzekerde binnen de groep aan de voorwaarden van de vrijstelling wordt voldaan. Overigens hebben wij recent voor het Tijdschrift voor Financieel Recht een artikel geschreven over de ne­ven­ver­ze­ke­rings­tus­sen­per­soon. In dit artikel (getiteld ''De (vrijgestelde) ne­ven­ver­ze­ke­rings­tus­sen­per­soon nader belicht'') bespreken wij enkele praktische vraagstukken bij de toepassing van de vrijstelling voor ne­ven­ver­ze­ke­rings­tus­sen­per­so­nen. Groeps­ver­ze­ke­ring­ne­mers die kwalificeren als bemiddelaar en geen gebruik kunnen maken van een uitzondering op of vrijstelling van de ver­gun­ning­plicht, moeten bij de AFM een vergunning aanvragen. Het is voor dergelijke partijen vereist om uiterlijk 1 oktober 2025 over de benodigde vergunning te beschikken. Contact Vraagt u zich af of de Interpretatie van de AFM impact heeft op uw organisatie, of heeft u vragen over bovengenoemd tijd­schrift­ar­ti­kel, neem dan contact met ons op. Wij denken graag met u mee.

1. PROPOSED TRANSACTION STRUCTURE Please note that all questions relating to the registration of Leases and Aircraft Mortgages in the Netherlands are subject to the condition that: the Aircraft will...

Per 1 juli 2024 treedt het Wij­zi­gings­be­sluit Financiële Markten 2023 (het ''Wij­zi­gings­be­sluit'') in werking. Het Wij­zi­gings­be­sluit bevat diverse nieuwe verplichtingen voor onder meer aanbieders, adviseurs en bemiddelaars in verzekeringen. In deze signalering gaan wij in op een aantal van deze verplichtingen.

Op 20 november 2023 is de herziene Europese Richtlijn Con­su­men­ten­kre­diet ((EU) 2023/2225) (de ''herziene Richtlijn'') in werking getreden. De herziene Richtlijn zal de huidige Richtlijn Con­su­men­ten­kre­diet (2008/48/EG) op termijn gaan vervangen en in de nationale wet- regelgeving worden ge­ïm­ple­men­teerd. In deze signalering bespreken wij enkele relevante elementen van de herziene Richtlijn. Verbreding toe­pas­sings­be­reik Anders dan onder de huidige Richtlijn Con­su­men­ten­kre­diet, zijn onder de herziene Richtlijn kre­diet­over­een­kom­sten welke binnen drie maanden moet worden terugbetaald en waarbij door de kredietaanbieder slechts onbetekenende kosten worden aangerekend, niet langer volledig uitgezonderd van regulering. Als gevolg hiervan zal een deel van de aanbieders van zogeheten Buy-Now-Pay-La­ter-dien­sten onder het toe­pas­sings­be­reik van de herziene Richtlijn komen te vallen. Vol­le­dig­heids­hal­ve merken wij wel op dat bepaalde vormen van Buy-Now-Pay-La­ter-dien­sten uitgezonderd blijven van het toe­pas­sings­be­reik van de herziene Richtlijn. Het gaat hierbij kort gezegd om vormen waarbij door een leverancier van goederen of diensten een uitstel van betaling van maximaal 50 dagen wordt verleend om de door die leverancier geleverde goederen of verleende diensten te betalen zonder dat daarbij rente of andere kosten in rekening worden gebracht en waarbij slechts beperkte kosten in rekening worden gebracht bij een be­ta­lings­ach­ter­stand. Indien de leverancier van goederen en diensten niet als zogeheten micro-, kleine of middelgrote onderneming kwalificeert, geldt deze uitzondering slechts indien de leverancier de consument maximaal 14 dagen de tijd geeft om de door de leverancier geleverde goederen of verleende diensten te betalen zonder dat daarbij rente of andere kosten in rekening worden gebracht en waarbij slechts beperkte kosten in rekening worden gebracht bij een be­ta­lings­ach­ter­stand. Overigens merken wij op dat een aantal grote aanbieders van Buy-Now-Pay-La­ter-dien­sten zich vooruitlopend op de implementatie van de herziene Richtlijn in de nationale wet- en regelgeving, zich gecommitteerd hebben aan de ''Gedragscode achteraf betalen''. Deze Gedragscode achteraf betalen, welke met assistentie van CMS tot stand is gekomen, is in werking getreden op 30 oktober 2023 en bevat minimumvereisten met betrekking tot het aanbieden van Buy-Now-Pay-La­ter-dien­sten. Verder hebben in de tot­stand­ko­mings­fa­se van de herziene Richtlijn nog discussies plaatsgevonden of huur- en operational lea­se­over­een­kom­sten zonder aan­koop­ver­plich­ting (zoals private lease) ook onder het toe­pas­sings­be­reik van de herziene Richtlijn zouden moeten vallen. Hiervan is uiteindelijk afgezien, waardoor dergelijke overeenkomsten onder de herziene Richtlijn in ieder geval op Europees niveau uitgezonderd blijven van regulering. Verstrekken van precontractuele informatie Evenals de huidige Richtlijn Con­su­men­ten­kre­diet, verplicht de herziene Richtlijn kre­diet­ver­strek­kers (dan wel kre­diet­be­mid­de­laars) om de precontractuele informatie aan de kredietnemer te verstrekken ''geruime tijd'' voordat de kredietnemer aan de kre­diet­over­een­komst gebonden is. De precontractuele informatie moet worden verstrekt overeenkomstig het formulier ''Europese stan­daard­in­for­ma­tie inzake con­su­men­ten­kre­diet'' (kortweg ESIC). Als nieuw element vermeldt de herziene Richtlijn dat indien de precontractuele informatie minder dan één dag voordat de kredietnemer aan de kre­diet­over­een­komst gebonden is wordt verstrekt, de kredietgever (dan wel de kre­diet­be­mid­de­laar) de kredietnemer dient te herinneren aan het wettelijke her­roe­pings­recht. De kre­diet­ver­strek­ker (dan wel de kre­diet­be­mid­de­laar) dient deze herinnering te versturen binnen zeven dagen na sluiting van de kre­diet­over­een­komst of het door de kredietnemer ingediende bindende kredietaanbod. Implementatie Uiterlijk op 20 november 2025 moeten de bepalingen uit de herziene Richtlijn zijn geïmplementeerd in de nationale wet- en regelgeving. Vervolgens zullen de lidstaten de nieuwe nationale regelgeving vanaf 20 november 2026 moeten toepassen. Volgens de herziene Richtlijn blijft de huidige Richtlijn Con­su­men­ten­kre­diet echter wel van toepassing op kre­diet­over­een­kom­sten die op die datum reeds bestaan. Contact Wilt u weten wat de inwerkingtreding van de herziene Richtlijn betekent voor uw onderneming? Neem dan contact met ons op. Wij denken graag met u mee.