De afgelopen jaren is er veel te doen rondom de aanbesteding van jeugdzorg. Met de komst van de nieuwe Jeugdwet in 2015 zijn gemeenten verantwoordelijk geworden voor jeugdzorg. Die overgang van verantwoordelijkheid valt samen met een wens tot transformeren, waarbij gestreefd wordt naar meer regie vanuit één positie, minder versnippering, vroegtijdige signalering en een meer bepalende rol voor de jeugdige en het gezin.
Bezuiniging
Deze wens tot transformeren wordt in veel gevallen gekoppeld, of zelfs synoniem gemaakt, aan de wens tot bezuinigen. Als gevolg daarvan, worden aanbieders van jeugdzorg in aanbestedingen geconfronteerd met soms onhaalbare plafondbudgetten, of met uurtarieven die beneden kostprijs zijn.
Niet-realistische tarieven
In een recente uitspraak van de Rechtbank Den Haag, naar aanleiding van een door marktpartijen (die onder andere door CMS, Maartje Speksnijder en Petra Heemskerk, zijn bijgestaan), wordt – uitvoerig gemotiveerd – uiteengezet dat in een aanbesteding niet zomaar alles kan worden gevraagd tegen niet-realistische tarieven. Sterker nog, gemeenten moeten werken met realistische en haalbare financiële kaders, waarbij rekening wordt gehouden met regionale en organisatie specifieke aspecten, en moeten ook in staat zijn niet alleen te stellen dat die kaders kloppen, maar dat ook aantonen.
Kwaliteit voorop
Het vonnis leert dat gemeenten de financiële uitdagingen waarvoor zij zich gesteld zien, niet mogen afwentelen op marktpartijen. De kwaliteit van jeugdzorg moet voorop staan, tarieven moeten fair zijn en de risico's moeten daar worden gealloceerd waar ze kunnen worden beheerst.
Redelijk en werkbaar
Voor marktpartijen leert het vonnis dat ook binnen een aanbesteding niet alles kan of mag. Contracten, randvoorwaarden en financiële kaders moeten redelijk en werkbaar zijn. Is dat niet zo, dan moet daarover voorafgaand aan de inschrijving worden geklaagd.
Bekijk ook het nieuwsbericht van de Rechtspraak over deze zaak.
