Agressieve sporters moeten arbeidsrechtelijk oppassen!

Een basketbalspeler die in dienst was van Eiffel Towers Basketball B.V., de Bosche Basketbal Club, werd op 30 november 2007 op staande voet ontslagen. Hij was krachtens arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd van 9 maanden in dienst, welke contract op 1 september 2007 aanving en derhalve tot 1 juni 2008 zou voortduren. De basketballer had de Amerikaanse nationaliteit. Op de arbeidsovereenkomst was Nederlands recht van toepassing. Op de arbeidsovereenkomst was voorts van toepassing de Eiffel Tower’s Players Guide.

Aan het gegeven ontslag op staande voet lagen, volgens Eiffel Towers Basketball B.V., diverse gedragingen (beter gezegd: misdragingen) ten grondslag. Zo hield de speler in kwestie zich stelselmatig niet aan de dresscode, maakte hij zich schuldig aan schreeuwpartijen tijdens wedstrijden en, tot tweemaal toe, aan het beschadigen van reclameborden.

Daarnaast onttrok de speler zich tijdens een uitwedstrijd tot tweemaal toe aan de regel dat teamleden gezamenlijk moeten eten. Tijdens de terugrit van een wedstrijd in de bus heeft de speler zich verder misdragen door zijn ongenoegen over de aan hem toebedeelde speeltijd op luidruchtige wijze tentoon te spreiden, daarbij ook nog eens een grof scheldwoord roepend in de richting van de coach. De speler betwistte later dat het scheldwoord aan de coach was gericht en stelde voor het overige dat hij niet voor zijn gedrag was bestraft en nadrukkelijk toestemming had om apart te mogen eten.

Daarnaast speelde dat in de periode voor het ontslag op staande voet de speler aan Eiffel Towers Basketball B.V. had aangegeven op een zeker moment terug te moeten vliegen naar zijn thuisland, de Verenigde Staten. Naderhand was gebleken dat hij in die periode niet naar de Verenigde Staten was teruggevlogen, maar naar Israël om daar te onderhandelen over een nieuw contract met een Israëlische club.

Dit, terwijl het contract met Eiffel Towers Basketball B.V. op dat moment gewoon nog bestond.

De Kantonrechter vond dat de gedragingen van de speler ieder voor zich, maar ook in onderlinge samenhang beschouwd, een ontslag op staande voet rechtvaardigen. De Kantonrechter overwoog hierbij dat de speler ook na diverse waarschuwingen zich onaangepast en onacceptabel bleef gedragen en, nog belangrijker, tot driemaal toe heeft geweigerd om gehoor te geven aan het verzoek van zijn coach om een gesprek aan te gaan om zijn gedrag te laten verbeteren.

Op basis hiervan concludeerde de Kantonrechter derhalve dat het ontslag op staande voet terecht was verleend, omdat de door Eiffel Towers Basketball B.V. genoemde redenen terecht een dringende reden in de zin van de wet opleveren. Een vordering tot schadevergoeding van de werknemer werd dan ook afgewezen. De werknemer had dus geen recht op doorbetaling van loon en evenmin op een schadevergoeding omdat er een te korte opzegtermijn in acht is genomen.

Eiffel Towers Basketball B.V. had op haar beurt eveneens schadevergoeding ingesteld. Deze vergoeding werd ook afgewezen, maar dat had een louter juridisch-technische achtergrond.

Deze vordering had immers uiterlijk zes maanden ná het gegeven ontslag op staande voet moeten worden ingesteld en Eiffel Towers Basketball B.V. had deze termijn laten expireren en de vordering eerst na negen maanden ingesteld.

Geheel ten alle overvloede overwoog de Kantonrechter in dit verband dat het feit dat de speler niet naar de Verenigde Staten is gevlogen maar naar Israël om daar over een nieuw contract te onderhandelen, ook inhoudelijk niet tot een schadevergoeding moet kunnen leiden. De Kantonrechter zag niet in op grond waarvan Eiffel Towers Basketball B.V. in dit verband was benadeeld en evenmin kon uit deze wijziging van de reisbestemming een kwade trouw worden gedestilleerd om moedwillig tot contractbreuk te komen. Op grond hiervan werd de gevorderde schadevergoeding uit hoofde van onrechtmatige daad dan ook afgewezen.

De moraal van het verhaal is dat ook professionele sporters zich als goed werknemer dienen de gedragen.