Erfgenamen zijn civielrechtelijk niet gebonden aan de waarde opgenomen in de successieaangifte

Moeder overlijdt in 2001. De kinderen hebben op grond van de ouderlijke boedelverdeling  een geldvordering op hun vader. Onderdeel van de nalatenschap is een woning in Zwitserland. Vader heeft in 2001 de successie aangifte gedaan; de waarde van die woning is door hem toen gesteld op € 160.000,= hetgeen ook door de fiscus is geaccepteerd. Vader overlijdt in 2007. Dan ontstaat er verschil van mening tussen de kinderen over de grootte van de onderbedelingsvordering. In geschil is de waarde van de Zwitserse woning. Een van de kinderen stelt dat deze op het moment van moeders overlijden veel hoger was dan aangegeven in de successie aangifte en dat dan ook van die hogere waarde moet worden uitgegaan.

De rechtbank geeft opdracht tot het uitbrengen van een taxatie.

De rechtbank stelt vast dat de erfgenamen onderling bepalen wat de waarde is van de goederen die tot de nalatenschap behoren. Dat uitgangspunt was ook opgenomen in het testament van moeder. De rechtbank stelt  voorts dat erfgenamen niet gebonden zijn aan de waarden zoals opgenomen in de successieaangifte. Deze aangifte is alléén bedoeld voor de bepaling van de hoogte van het successierecht en niet voor de bepaling van de waarde zoals deze zou moeten gelden voor de verdeling van de goederen tussen de erfgenamen onderling. De erfgenamen kunnen wel afspreken dat de waarden in de successieaangifte ook gelden bij de verdeling, maar zijn dat niet verplicht. In dit geval was deze afspraak ook niet gemaakt.

Daarbij komt dat de vader destijds - zonder de kinderen erbij betrokken te hebben - de successieaangifte heeft opgesteld.

Een van de kinderen heeft volgens de rechtbank met een brief van een Zwitserse makelaar voldoende aangetoond dat er twijfel bestaat over de waarde. De rechtbank bepaalt dan ook dat de erfgenamen gezamenlijk een makelaar moeten kiezen om de waarde van de woning ten tijde van het overlijden van moeder vast te stellen.