Home / Publicaties / Het UWV op de vingers getikt en veroordeeld tot betaling...

Het UWV op de vingers getikt en veroordeeld tot betaling van schadevergoeding

30/04/2015

Het Hof Amsterdam heeft het UWV veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding aan een werknemer doordat het UWV een fout heeft gemaakt in de afhandeling van de ontslagaanvraag. Het Hof oordeelt dat het UWV het afspiegelingbeginsel niet goed heeft toegepast en ten onrechte - zonder hoor en wederhoor toe te passen - het argument van de werknemer dat er niet correct was afgespiegeld naast zich neer heeft gelegd.

In de ontslagprocedure bij het UWV stelde de werkgever zich op het standpunt dat de werknemer een unieke functie had. De werknemer heeft dit gemotiveerd betwist en stelde zich op het standpunt dat dit onjuist was en dat zijn functie niet uniek was, maar juist uitwisselbaar. Desalniettemin werd de ontslagvergunning door het UWV afgegeven. De werknemer was het hier niet mee eens en is een procedure gestart bij de Nationale Ombudsman. In die procedure heeft het UWV erkend dat het in de ontslagprocedure niet heeft voldaan aan zijn onderzoeksplicht door zonder nader onderzoek naar de uitwisselbaarheid van de functies, een ontslagvergunning af te geven. Het UWV stelt daarentegen dat het weliswaar een procedurele fout heeft gemaakt, maar dat – de fout weggedacht – het eindoordeel hetzelfde zou zijn geweest: een ontslagvergunning. Het UWV is dan ook van mening dat de veroordeling tot betaling van schadevergoeding, zoals die is toegewezen door de rechtbank, onterecht is.

Het hof oordeelt vervolgens als volgt. Bepalend voor het slagen van de vordering van de werknemer is wat het lot van de ontslagaanvraag zou zijn geweest als het UWV rekening had gehouden met de argumenten van de werknemer. Het hof is van oordeel dat het UWV, ook als rekening wordt gehouden met de beslissingsmarge die het UWV heeft, ten onrechte in de herstelbeschikking tot het oordeel is gekomen dat hetgeen de werkgever ten aanzien van de uitwisselbaarheid van de functies heeft aangevoerd aannemelijker is dan hetgeen werknemer hierover naar voren heeft gebracht. De ontslagvergunning had dan ook niet moeten worden verleend. Ook slaagt de stelling van het UWV niet dat de werknemer dan maar een kennelijk-onredelijkontslagprocedure had moeten starten. Het UWV is namelijk zelfstandig aansprakelijk voor het eigen onrechtmatig handelen. Vervolgens is het de vraag wat dan de schade is van de werknemer. Volgens het Hof Amsterdam moet voor het berekenen van de hoogte van de schade van de werknemer een inschatting worden gemaakt van de ‘levensduur’ van de arbeidsovereenkomst (in casu werd deze op vier jaar geschat). Het UWV moet ruim € 42.000 plus de (buiten)gerechtelijke kosten betalen aan de werknemer.

Met de introductie van de Wet werk en zekerheid per 1 juli 2015 krijgt het UWV een grotere taak inzake de afgifte van ontslagvergunningen. Velen houden, gezien hun ervaringen met het UWV, hun hart vast. In deze uitspraak van het Hof komt duidelijk naar voren dat het UWV niet met alles wegkomt. Indien u van mening bent dat het UWV zijn bestuurstaak veronachtzaamd, kan een procedure tegen het UWV opportuun zijn en uiteindelijk leiden tot een veroordeling van het UWV tot betaling van schadevergoeding. Deze uitspraak kan u bij uw vordering steunen. Mocht u hierover advies willen, neem dan gerust contact op.

Auteurs

Barbara Veldmaat